Empatia

Urodziłam się w roku Nakby[1], w 1948 roku. Moją ojczyzną jest Hajfa w Palestynie. Kiedy miałam czterdzieści dni, moi rodzice zabrali mnie i wyjechali do Syrii. Miałam dom, pracowałam w UNRWA, studiowałam prawo. Dziś mam siedemdziesiąt cztery lata. Pewnego dnia rozejrzałam się wokół siebie i okazało się, że nie mam nic. Dziś Hadia mieszka w Libanie. „W ostatnie lato byłam sama. Byłam bardzo chora. Upadłam […]

Dom to dla mnie moja rodzina. Domem nie jest budynek, to nie są cztery ściany, które możesz udekorować. Mój dom to przede wszystkim życie, ludzie, którzy nadają sens mojemu istnieniu. Ale ja nie mam domu, bo moja żona i ja żyjemy na dwóch różnych kontynentach.   Moja żona jest Libanką mieszkającą w Szwecji. Pobraliśmy się w 2017 roku, a w 2019 roku urodził się nam syn – Eli. Dziś ma dwa i pół roku, a ja jeszcze […]

Dom, w którym się urodziłem, w pewnym momencie znalazł się pod okupacją. Teraz nie można się do niego dostać, nie można do niego wejść, nie da się dotknąć jego ścian. To dziwne uczucie. Złość zmieszana z ostrą nostalgią. Przecież pamiętam każdy kąt, każdą nierówność na ścianie, każdą gałąź jabłoni za oknem. Czy byłem na to gotowy? Pewnie, że byłem, pewnie.   Urodziłem się na Ługańszczyźnie niedaleko od rosyjskiej granicy. Przez całe życie Rosja była […]