Artykuł

Zdjęcia nie oddają zapachu, ani dźwięków powodzi. Widać na nich rwące strumienie brązowej wody, ludzi, którzy w niej brodzą, trzymając na rękach dziecko albo kota. Po jakimś czasie te obrazy zastępuje widok zwałów błota i śmieci, przypadkowych przedmiotów porwanych przez wodę. Zniszczonych budynków i zaciętych twarzy. Czy to obrazy z Polski? A może z Jemenu, Somalii lub Sudanu Południowego?

98 nagrzewnic, 95 osuszaczy i 30 ozonatorów do oczyszczania powietrza, a także setki litrów benzyny przekazane w postaci kart paliwowych – to wsparcie, które Polska Akcja Humanitarna uzyskała od firmy bp Polska. Darowizna finansowa dla PAH była odpowiedzią na niszczycielską powódź, która nawiedziła Dolny Śląsk i Opolszczyznę w 2024 roku.

Są w Polsce takie domy, w których dziecko nie może liczyć na zdrowy obiad albo drugie śniadanie do szkoły. Nie może liczyć również na wsparcie, co odbija się na jego rozwoju i kondycji psychicznej. Prowadzony przez PAH program Pajacyk dba o te dzieci, których problemy często pozostają zupełnie niewidoczne.

Do Charkowa wjechałam od południowego-wschodu, z kierunku Dniepru. Jadąc pustymi drogami i mijając puste ośnieżone pola, nie mogłam nie myśleć o tych, którzy uciekali nimi dwa lata wcześniej. „щасливої ​​дороги” – szczęśliwej podróży życzył ostrzelany, wygięty napis na poboczu. Jeszcze nie wiedziałam, że Charków i twarze jego mieszkańców utkwią we mnie jak drzazgi. Jak szkło z rozbitego okna.

W połowie 2024 roku przyjechałam do Ukrainy z niełatwym zadaniem – zapytać ludzi, co oznacza dla nich „dom”. Zadawałam to pytanie osobom, które wpuszczały mnie do swoich uszkodzonych mieszkań, przebywały w lokalach zastępczych, aż wreszcie tym, którzy stracili swoich bliskich. Okazano mi ogrom wdzięczności, chociaż miałam poczucie, że nic nie zrobiłam – przyjechałam tylko wysłuchać ich historii. Dla osób doświadczających wojny miało to jednak ogromne znaczenie.

Mieliśmy okazję porozmawiać z wyjątkowym Darczyńcą pragnącym zachować anonimowość. Mężczyzna wraz z żoną wsparł finansowo działania PAH na Madagaskarze – ukończenie konstrukcji dwóch studni oraz naprawę trzech już istniejących. Byliśmy bardzo ciekawi motywacji małżeństwa do pomocy ludziom, którzy mieszkają tysiące kilometrów stąd i mierzą się z problemami, które są nam nieznane – na przykład z utrudnionym dostępem do wody. To rozmowa o pomaganiu, o podróżach, ale też wyjątkowej skromności, która może przemawiać przez naszych Darczyńców.

Obie przyjechały do Polski z Ukrainy po tym jak wojna dotarła do ich domu. Spakowały się, zabrały dzieci i na własną rękę pokonały tysiące kilometrów, aby zapewnić bezpieczeństwo swojej rodzinie. Po 2 latach wciąż opowiadają o tych wydarzeniach ze łzami w oczach i na nowo próbują odbudować swoje życie. Żadna z nich się nie poddaje. Poznaj Julię i Valentynę.

Zapraszamy serdecznie do bezpłatnego wypożyczania wyjątkowej wystawy „Mój Dom. Ludność cywilna w obliczu wojen: Polska, Ukraina, Syria, Irak, Liban.”. Zachęcamy w szczególności organizacje, instytucje kultury, szkoły oraz firmy, którym bliskie jest pełne empatii i rozumienia spojrzenie na drugiego człowieka.

„Każdy i każda z nas codziennie tworzy opowieści o świecie, komentując rzeczywistość. Ale wtedy, gdy opisujemy miejsca, w których byliśmy tylko chwilę (np. na wakacjach) lub które znamy tylko z książek lub filmów (jak np. dla wielu osób – kraje azjatyckie) jesteśmy bardzo podatni na powielanie schematów narracyjnych i stereotypów. Zależy nam, aby poprzez realizowane przez nas działania stworzyć alternatywę dla dominujących w polskiej przestrzeni publicznej kolonialnych i europcentrycznych narracji. Poniżej publikujemy wyniki […]

Granica polsko-białoruska, punkt na jednym ze szlaków migracyjnych ze wschodu, stała się miejscem kryzysu humanitarnego. Zamknięcie tej granicy spowodowało, że orgomną ilość osób przybywających do Europy znalazła się w skrajnie trudnej sytuacji. Wiele z nich ucieka ze swoich państw przed niestabilną sytuacją polityczną, konfliktami zbrojnymi czy upadającą gospodarką która odbiera im szansę na godne życie. Schronienia szukają w Europie, części z nich udaje się znaleźć po tej stronie granicy, ale wielu doświadcza przemocy przy […]

Mimo odległości geograficznej i sytuacji, w której się znajdujemy, wciąż wiele nas łączy. Czasem jest to głęboka troska o najbliższych i pragnienie zapewnienia im bezpieczeństwa. Czasem są to małe codzienne troski i radości. Lubisz dbać o siebie, prawda? To tak samo jak Alaa Al-Ali, Palestyńczyk mieszkający w Libanie i jedna z osób, która podzieliła się z nami swoją historią. Czasem najlepsze, co możemy dla kogoś zrobić, to poświęcić mu swój czas i wysłuchać. Przez wiele tygodni Agata Grzybowska […]

  Kiedyś Sabra była ubogą dzielnicą w zachodnim Bejrucie, która sąsiadowała z Szatilą – obozem założonym przez Palestyńczyków 1949 roku. Przez lata granice między Sabrą i Szatilą zatarły się i powszechnie zaczęto nazywać je „obozami Sabry i Szatili”. Obecnie w obozach tych mieszkają uchodźcy z Syrii, Bangladeszu, Egiptu i biedni Libańczycy, których poziom życia mocno się obniżył w wyniku kryzysu ekonomicznego. Podczas wojny domowej w Libanie w latach 1975–1990 palestyńska dzielnica uchodźcza […]

Tak zwane Państwo Islamskie uważało jezydów za „niewiernych”. Mężczyźni odmawiający nawrócenia na islam byli zabijani. Kobiety sprzedawano, stawały się niewolnicami seksualnymi.   Do niewoli wzięto ponad sześć tysięcy kobiet, a ponad dwa tysiące osiemset wciąż uznaje się za zaginione. Przemoc seksualna i gwałty dokonywane na jezydkach były elementem walki, metodą niszczenia społeczności jezydzkiej przez tak zwane Państwo Islamskie.   Ludobójstwo i prześladowania jezydów w 2014 roku miały […]

Wolontariat turystyczny w teorii brzmi jak świetne połączenie możliwości poznania nowych krajów i kultur przy jednoczesnym zrobieniu czegoś dobrego dla lokalnej społeczności. Czy jednak na pewno lokalna społeczność zawsze na tym korzysta?

Jak właściwie możemy definiować mowę nienawiści? Czym się ona objawia, dlaczego tak ją nazywamy? Dlaczego jest też tak szkodliwa i jak możemy jej przeciwdziałać? Jakie stanowisko wobec mowy nienawiści przyjmuje polskie prawo?

Tegoroczne obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet przypadające na czas globalnej pandemii jasno nam uświadomiły, że kryzys COVID-19  ma twarz kobiety. Pandemia powiększyła i tak już głębokie nierówności, z jakimi borykają się kobiety i dziewczęta, niwelując wieloletnie postępy w zakresie równości płci.

W 2010 roku Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło rezolucję, według której dostęp do czystej wody i warunków sanitarnych należy do praw człowieka. Punkt siódmy Milenijnych Celów Rozwoju stawia sobie za cel zmniejszenie o połowę liczby ludzi pozbawionych stałego dostępu do czystej pitnej wody. Tymczasem brudna woda pochłania każdego roku więcej ofiar niż jakakolwiek wojna.

ZRÓBMY RAZEM COŚ DOBREGO! Niezależnie od tego, gdzie mieszkasz i czym się zajmujesz, możesz aktywnie działać razem z Polską Akcją Humanitarną! Dołącz do grupy ludzi, którzy zmieniają świat.

36% osób nie ma dostępu do wystarczającej ilości wody w ciągu dnia. To nie są tylko suche fakty,  to Afifa Fahmo i inne osoby z Somalii i Sudanu Południowego. Dla większości mieszkanek i mieszkańców Europy perspektywa półgodzinnej wędrówki do najbliższego źródła czystej wody czy konieczność podejmowania decyzji czy wodę wykorzystamy do picia czy aby umyć ręce, wydaje się abstrakcyjna i bardzo odległa. Dane i statystyki, które czytamy na temat braku dostępu do wody to dla  często jedynie „suche […]

Kiedy w styczniu 2015 r. miasto zostało ostrzelane i zbombardowane, pomagałam starszym, schorowanym ludziom i matkom z dziećmi uciekać do piwnic, schronów. Niektórych zanosiłam tam na własnych plecach – mówi Swietłana Wasiljewna, mieszkanka Swietłodarska. W podziemnej sali gimnastycznej w szkole schroniło się… 400 osób. Bez prądu, bez ogrzewania, bez odpowiedniej ilości wody i jedzenia spędzili tu trzy tygodnie. Zima nie sprzyjała uciekinierom. Termometry wskazywały -15-20 st. C. 1. Dziwna jest […]

– Na suficie w kuchni widać ślady po odłamkach i kulach. Nie naprawiam tych dziur. Chcę, by ludzie, którzy mnie odwiedzają, zobaczyli, jak tu żyjemy i przez co przeszliśmy – mówi Svetlana. Podczas ostrzałów znosiła seniorów do schronów i piwnic. Obóz dla uchodźców w Morii na wyspie Lesbos był zaprojektowany z myślą o trzech tysiącach rezydentów. Obecnie mieszka tam około 20 tys. osób. Niewielu uchodźców może liczyć na miejsce w kontenerach mieszkalnych. Setki ludzi […]

Wojna dotkliwie zmienia rzeczywistość w której żyjemy. Często zmusza do znalezienia innego sposobu na poradzenie sobie w codziennym życiu. Jak sprostały temu zadaniu beneficjentki PAH we wschodniej Ukrainie? Opowieść Olgi: Olga mieszka w Nowoseliwce Perszej, na wschodzie Ukrainy. Na Ukrainie od 4 lat trwa konflikt zbrojny, który wpływa na życie zwykłych ludzi. Kobieta wychowuje samotnie 4 dzieci – 3 córki i syna. Rodzina otrzymuje od Polskiej Akcji Humanitarnej wsparcie […]

Rok 2020 to jeden z najtrudniejszych od dekad okresów dla pomocy humanitarnej. Pandemia koronawirusa i towarzyszące jej restrykcje gospodarcze, katastrofy naturalne, trwające i nowe konflikty zbrojne, wybuch w porcie w Bejrucie – wszystko to złożyło się na panoramę nieszczęść. O pomoc apeluje m.in. Polska Akcja Humanitarna w swojej najnowszej kampanii pod hasłem: „Jesteśmy w tym razem”.
Na apel odpowiedzieli gracze i internetowi twórcy. Przez trzy dni – począwszy od 27 li stopada – będą zachęcać swoich fanów i zbierać środki podczas charytatywnego streamowania na platformie Twitch gry „This War of Mine”.

Od 5 kwietnia kolejnym wydarzeniem tego typu, które możemy oglądać, jest to autorstwa m.in. Miuosha pt. „Kobiety”. Po raz kolejny gromadzi on największe polskie talenty muzyczne i przearanżowując własne i cudze przeboje tworzy niemal godzinny występ, ciekawy w swojej, znanej już powszechnie, formie. Cały projekt ma na celu nagłośnienie zbiórki na rzecz działań wodnych Polskiej Akcji Humanitarnej i w Internecie nie zadomowi się na długo – dostępny będzie na kanale YouTube Fandango Records tylko do 18 kwietnia.

2020 to był obiektywnie cholernie trudny rok. Dla wielu osób. Dla mnie – nie bardzo, co wprawia mnie w zadumę nad tym, jak olbrzymim jestem szczęściarzem – zwłaszcza widząc innych, którzy tyle tego szczęścia nie mieli.

W 2050 roku nawet MILIARD ludzi na świece może mieszkać na terenach, które nie są przygotowane na konsekwencje katastrofy klimatycznej. Już teraz pomocy z tego powodu potrzebuje ponad 100 mln osob. Problem narasta, i podczas gdy my prowadzimy dyskusje na temat odległej daty odejścia od węgla, są na świecie ludzie, którzy tracą dostęp do żywności, do wody, tracą dach nad głową. Wszystko z powodu przegrzewania się planety.

Walka ze zmianami klimatu to wyraz troski o życie innych ludzi. „To nie tylko nieodzowna solidarność, ale walka o teraźniejszość setek milionów osób, a przyszłość nas wszystkich” – pisze w felietonie dla 300Gospodarki z okazji Dnia Ziemi Ludwika Klejnowska z Polskiej Akcji Humanitarnej.

Czy oszczędzanie wody w naszych domach wystarczy, by ocalić jej zasoby na świecie? Dlaczego mimo zmiany codziennych nawyków związanych z kąpielą czy myciem naczyń wciąż słyszymy o miejscach, w których wody zaczyna brakować? Sprawdź, jaki możesz mieć wpływ na rozwiązanie tego problemu.