Madagaskar to drugi – po Indonezji – największy kraj wyspiarski na świecie. Z 30 miliona mieszkańców ponad 25 milionów żyje za mniej niż 2 dolary dziennie.

Madagaskar zmaga się z negatywnymi skutkami zmian klimatu, które najmocniej dotykają południową część wyspy. Ostatnie 6 lat to niekończąca się susza. Pora deszczowa staje się coraz krótsza i coraz bardziej nieprzewidywalna. Pewne są za to cyklony, które w kilka dni powodują zniszczenia usuwane potem przez miesiące i lata.

Mieszkańcy południowej części wyspy muszą chodzić wiele kilometrów po wodę, która ma im wystarczyć do zaspokojenia podstawowych potrzeb: picia i gotowania. Nie starcza jednak wody do podlewania ogródków warzywnych, które stanowią główne źródło pożywienia dla lokalnych społeczności. Przy braku zbiorów często jedynym pożywieniem stają się owoce kaktusów rosnących w buszu. To ma negatywny wpływ na wiele aspektów życia – dzieci np. opuszczają lekcje, bo spędzają godziny na pozyskiwaniu pożywienia dla siebie i rodziny.

Prawie pół miliona dzieci na południu Madagaskaru jest poważnie niedożywionych, a 2,5 miliona osób potrzebuje pilnej pomocy humanitarnej. Jej dostarczenie stanowi ogromne wyzwanie nie tylko ze względu na skalę potrzeb, ale także na dostęp do miejsc, w których te potrzeby występują. W południowych regionach wyspy infrastruktura transportowa praktycznie nie istnieje.

Według organizacji CARE kryzys humanitarny na Madagaskarze należy do najbardziej zapomnianych kryzysów.

PAH rozpoczęła pracę na Madagaskarze w 2022 roku. Budujemy studnie, koordynujemy programy zalesiania na terenach dotkniętych deforestacją oraz program dożywiania w szkołach. Prowadzimy też inne działania na rzecz lokalnych społeczności. W 2023 roku PAH zrealizuje również budowę pierwszej tamy piaskowej.